آموزش الکترونیکی یا e-learning به تدریس و یادگیری مواد آموزشی با استفاده از فناوری‌های الکترونیکی و اینترنت اشاره دارد.

آموزش الکترونیکی چیست؟

آموزش الکترونیکی یا e-learning به تدریس و یادگیری مواد آموزشی با استفاده از فناوری‌های الکترونیکی و اینترنت اشاره دارد. این فرآیند نقلیه‌ای از یادگیری است که از طریق دستگاه‌های الکترونیکی مانند کامپیوترها، تبلت‌ها، گوشی‌های هوشمند، وب سایت‌ها و سایر وسایل الکترونیکی انجام می‌شود. در زیر، به برخی از ویژگی‌ها و مزایای آموزش الکترونیکی اشاره می‌شود:

ویژگی‌ها:

1. قابلیت دسترسی آسان:

فرآیند آموزش الکترونیکی به کاربران این امکان را می‌دهد تا هر زمان و هر مکانی که دسترسی به اینترنت داشته باشند، به مطالب آموزشی دسترسی پیدا کنند.

2. انعطاف ‌پذیری زمانی:

دانشجویان می‌توانند زمان یادگیری خود را مطابق با برنامه‌ها و زمان‌های شخصی خود انتخاب کنند و به صورت انعطاف‌پذیر تر درس بخوانند.

3. محتوای تنوع‌پذیر:

از انیمیشن‌ها، ویدئوها، نمودارها و ابزارهای دیگر برای ارائه محتوا و آموزش استفاده می‌شود که به دانشجویان کمک می‌کند بهتر مطلب را درک کنند.

4. ارتباط اجتماعی:

با استفاده از ابزارهای ارتباطی مانند تالارهای گفتگو، چت‌ها، ویدئوکنفرانس‌ها و...، دانشجوها می‌توانند با هم و با مدرسین ارتباط برقرار کنند و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند.

5. تکنولوژی ارزیابی:

از تکنولوژی‌های ارزیابی هوشمند مانند آزمون‌های آنلاین، تمرینات تعاملی و تمرینات خودکار استفاده می‌شود تا عملکرد دانشجوها ارزیابی شود.

مزایا:

1. افزایش دسترسی به آموزش:

این امکان را به افراد می‌دهد که به دلیل محدودیت‌های جغرافیایی یا زمانی، به مراکز آموزشی فیزیکی دسترسی ندارند.

2. کاهش هزینه‌ها:

آموزش الکترونیکی می‌تواند هزینه‌های مربوط به حضور فیزیکی در کلاس‌ها، اجاره مکان‌ها، و تجهیزات آموزشی را کاهش دهد.

3. یادگیری بهینه:

با استفاده از ابزارهای تعاملی و چندرسانه‌ای، دانشجوها می‌توانند بهترین حالت یادگیری برای خود را انتخاب کنند و به سرعت مفاهیم را درک کنند.

4. اختیار بیشتر برای دانشجوها:

دانشجوها می‌توانند به صورت فردی و با در نظر گرفتن نیازهای خود به مطالب دسترسی پیدا کنند و برنامه آموزشی خود را تعیین کنند.

5. توسعه مهارت‌های فناوری:

آموزش الکترونیکی فرصتی فوق‌العاده برای توسعه مهارت‌های فناوری در دانشجویان فراهم می‌کند.

هر چند آموزش الکترونیکی با مزایا و ویژگی‌های بسیاری همراه است، اما نیاز به مدیریت موثر، ارتقاء ارتباطات اجتماعی میان دانشجوها و تدریس‌کنندگان، و اطمینان از کیفیت می‌باشد. آموزش سنتی و آموزش الکترونیکی دو رویکرد مختلف در فرآیند یادگیری هستند که در اینجا تفاوت‌های اصلی بین آن دو آورده شده است:

آموزش سنتی:

1. محیط فیزیکی:

آموزش سنتی در محیط‌های فیزیکی مانند کلاس درس، دانشگاه‌ها یا موسسات آموزشی برگزار می‌شود.

2. حضور حضوری:

دانشجوها برای شرکت در کلاس‌ها به صورت حضوری حضور دارند و تدریس توسط استاد به صورت حضوری انجام می‌شود.

3. روش‌های تدریس سنتی:

تدریس درس‌ها بیشتر به صورت ارائه حضوری، بحث‌های گروهی، پروژه‌ها، کارگاه‌ها و آزمون‌های حضوری صورت می‌گیرد.

4. زمان مشخص:

کلاس‌ها در زمان‌های مشخص برگزار می‌شوند و دانشجوها معمولاً باید به تعداد خاصی از کلاس‌ها حضور داشته باشند.

5. ارتباط اجتماعی حضوری:

ارتباطات اجتماعی در محیط حضوری و در کلاس‌ها و دانشگاه‌ها انجام می‌شود.

آموزش الکترونیکی:

1. محیط مجازی:

آموزش الکترونیکی در محیط مجازی اینترنتی، بسترهای آموزشی آنلاین و نرم‌افزارهای مختلف برگزار می‌شود.

2. حضور مجازی:

دانشجوها می‌توانند از راه دور از طریق اینترنت در کلاس‌ها شرکت کنند و به محتواهای آموزشی دسترسی پیدا کنند.

3. روش‌های تدریس الکترونیکی:

تدریس ممکن است از طریق ویدئوها، محتواهای چندرسانه‌ای، فعالیت‌های تعاملی آنلاین، تست‌های آنلاین و ارتباطات مجازی صورت گیرد.

4. زمان انعطاف‌پذیر:

دانشجوها می‌توانند در زمان‌های مختلف و با توجه به شرایط خود به مطالب آموزشی دسترسی داشته باشند.

5. ارتباطات مجازی:

ارتباطات بیشتر به صورت مجازی و از طریق ایمیل، گفتگوها، ویدئوکنفرانس‌ها و تالارهای آنلاین انجام می‌شود.

6. ارزیابی الکترونیکی

ارزیابی‌ها به صورت آنلاین انجام می‌شوند، از جمله آزمون‌های آنلاین و تکالیف ارسالی از راه دور.

هرکدام از این رویکردها مزایا و محدودیت‌های خود را دارند و انتخاب بین آموزش سنتی و الکترونیکی به ویژگی‌ها و نیازهای خاص هر فرد و موقعیت آموزشی وابسته است. اغلب موسسات آموزشی امروزه تلاش می‌کنند تا از ترکیب موارد آموزش سنتی و الکترونیکی بهره‌مند شوند و تجربه یادگیری بهینه‌ای را برای دانشجوها فراهم کنند.